Κεντρικά και απόκεντρα της Βέροιας, πρωτεύουσας της Ημαθίας στην
Κεντρική Μακεδονία, στεγασμένη σε παλιούς στάβλους, βρίσκεται η βιοτεχνία
σαλονιών του Σπύρου. Στην ηλικία των 9 ετών εργάστηκε για πρώτη φορά ως βοηθός
σε εργαστήριο κιβωτοποιίας για να στηρίξει οικονομικά την οικογένειά του, αφού
είχε χάσει τον πατέρα του, όταν ήταν μόλις 4 χρονών.
Το 1996, έκανε το μεγάλο βήμα και άνοιξε τη δική του βιοτεχνία
σαλονιών, ακολουθώντας τα χνάρια του πατέρα του, Αντώνη, και των θείων του,
αδερφών του πατέρα του, που υπήρξαν ξακουστοί επιπλοποιοί στη Βέροια τη
δεκαετία του ’60-’70.
Ο Σπύρος αγαπά τη βιοτεχνία του περισσότερο από το ίδιο του το
σπίτι. Είναι κυριολεκτικά το λιμάνι του, όπου περνά όλη του τη μέρα, κάθε μέρα,
χωρίς εξαιρέσεις, τις περισσότερες φορές μέχρι αργά το βράδυ.
Το ντοκιμαντέρ μεταφέρει λιτά στο θεατή στιγμιότυπα από την
πραγματικότητα της ζωής του βιοτέχνη επίπλου, όπως αυτά καταγράφτηκαν στη
διάρκεια του καλοκαιριού του 2017. Αν και αυτή η πραγματικότητα περιορίζεται
στη συγκεκριμένη εποχή, στην ουσία οι εικόνες είναι διαχρονικές, καθώς η ζωή,
το καθημερινό πρόγραμμα, η ρουτίνα, οι συνήθειες και η δράση πάντα ακολουθούν
το ίδιο μοτίβο και διατηρούν παρόμοιους ρυθμούς, κάνοντας απλά τις αναγκαίες
προσαρμογές στις καιρικές συνθήκες κάθε εποχής. Συνεπώς, η ματιά ειδικά στο
καλοκαίρι του 2017 επιτρέπει μια γενίκευση στο χρόνο γενικότερα και φέρει
σίγουρα μια πολιτιστική σφραγίδα, καθώς αποκαλύπτει μια άλλη οπτική της
σύγχρονης ελληνικής ζωής, αυτή ενός απλού ανθρώπου και μικρού ήρωα της
καθημερινότητας.
